เครียด

1.ให้นอนเป็นเวลาและตื่นเป็นเวลา เวลาที่เหมาะสมสำหรับการนอนคือเวลา 22.00น.เมื่อภาวะเครียดมาก จะทำให้ความสามารถในการกำหนดเวลาของชีวิต( Body Clock )เสียไป ทำให้เกิดปัญหานอนไม่หลับหรือตื่นง่าย การกำหนดเวลาหลับและเวลาตื่นจะทำให้นาฬิกาชีวิตเริ่มทำงาน และเมื่อความเครียดลดลง ก็สามารถที่จะหลับได้เหมือนปกติ ในการปรับตัวใช้เวลาประมาณ 3 สัปดาห์ บางครั้งเมื่อไปนอนแล้วไม่หลับเป็นเวลา 45 นาที ให้หาหนังสือเบาๆมาอ่าน เมื่อง่วงก็ไปหลับ ข้อสำคัญอีกประการหนึ่งคือให้ร่างกายได้รับแสงแดดยามเช้า เพื่อส่งสัญญาณให้ร่างกายปรับเวลา
2.หากเกิดอาการเครียด วิตกกังวล ซึมเศร้า ต้องจัดเวลาให้ร่างกายได้พัก เช่นอาจจะไปพักร้อน หรืออาจจะจัดวาระงาน งานที่ไม่สำคัญและไม่เร่งด่วนก็ให้หยุดไม่ต้องทำให้เวลากับครอบครัวในวันหยุด อาจจะไปพักผ่อนหรือรับประทานอาหารนอนบ้าน
3.ให้เลื่อนการเปลี่ยนแปลงใหญ่ๆในช่วงนี้ เช่นการซื้อรถใหม่ การเปลี่ยนบ้านใหม่ การเปลี่ยนงาน เพราะการเปลี่ยนแปลงจะทำให้เกิดความเครียด
4.หากคุณเป็นคนที่ชอบทำงานหรือชอบเรียนให้ลดเวลาลงเหลือไม่เกิน 40 ชม.สัปดาห์
5.การรับประทานอาหารให้รับประทานผักให้มากเพราะจะทำให้สมองสร้าง serotoninเพิ่มสารตัวนี้จะช่วยลดความเครียด และควรจะได้รับวิตามินและเกลือแร่ในปริมาณที่เพียงพอ
6.หยุดยาคลายเครียด และยาแก้โรคซึมเศร้า

7.ให้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ และอาจจะมีการเต้นรำด้วยก็ดี

ความเครียดสามารถควบคุมได้ค่ะ โดยฝึกและพัฒนาจากตนเองก่อนนะคะ อาทิเช่น

1.คิดในแง่ดี
2.มีปัญหาเล่าสู่กันฟัง
3.สร้างความรักความอบอุ่นในครอบครัว
4.รักษาสุขภาพกายและจิตใจให้แข็งแกร่ง
5.ฝึกเทคนิคคลายเครียดด้วยวิธีการต่างๆ
6.วางแผนการบริหารจัดการเวลา
7.จัดการสิ่งที่จัดการได้ก่อน
8.เลือกสิ่งที่เป็นไปได้จริง
9.ตัดสินใจอย่างฉลาด

สุขภาพจิตดีมีสุขค่ะ ด้วยรักและห่วงใย

อาการเหล่านี้คืออาการเบื้องต้นของความเครียดและวิตกกังวลค่ะ

✔ หัวใจเต้นเร็ว และถี่ขึ้น
✔ ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น
✔ อึดอัด แน่นหน้าอก หายใจลำบาก
✔ เหงื่ออกบริเวณฝ่ามือ ตามตัว
✔ ปากแห้ง
✔ ตัวสั่น กระตุก
✔ มีอาการตึงบริเวณต้นคอหรือหลัง
✔ ปวดศีรษะ
✔ ปัสสาวะบ่อย หรือท้องเสีย
✔ คลื่นไส้ อาเจียน
✔ นอนไม่หลับ
✔ เบื่ออาหาร
✔ เหนื่อยง่าย อ่อนเพลีย
✔ เวียนศีรษะ
✔ เจ็บป่วยบ่อย
✔ บุคลิกภาพ รูปร่าง การทรงตัวเปลี่ยนไป
✔ มีการเปลี่ยนแปลงในรอบเดือน (ในเพศหญิง)
✔ ผิวหนังซีด
✔ น้ำตาลถูกขับออกจากตับมากขึึ้น รู้สึกหวิวๆ คล้ายจะเป็นลม
✔ มีการเปลี่ยนแปลงของน้ำย่อย การเผาผลาญ
✔ หงุดหงิดง่าย กระสับกระส่าย
✔ โกรธง่าย
✔ รู้สึกตนเองไม่มีค่า ไม่มีความสำคัญ
✔ เศร้า เสียใจง่าย ร้องไห้บ่อย
✔ สงสัยบ่อย จะซักถามมากขึ้น
✔ พักผ่อนได้น้อย
✔ หวาดหวั่น
✔ แยกตัว
✔ ขาดความสนใจ ขาดความคิดริเริ่ม
✔ ร้องไห้ง่าย แม้เรื่องเพียงเล็กน้อย
✔ เรียกร้อง พึ่งพาผู้อื่น
✔ ตำหนิติเตียนผู้อื่น
✔ วิจารณ์ตัวเองและผู้อื่น
✔ มีความโน้มเอียงที่จะทำลายตัวเอง
✔ ฝันร้าย
✔ ไร้อารมณ์
✔ แยกตัว สัมพันธภาพกับผู้อื่นเปลี่ยนแปลงไป

นอกจากนี้ยังมีอาการอื่น ๆ ด้วยค่ะ สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่ขอนแก่นการแพทย์คลินิก 093-6591254

**รับประทานอาหารให้ครบห้าหมู่ หลีกเลี่ยงอาหารที่มีไขมันสูง หวานจัด เค็มจัด
**ระวังการใช้สารที่อาจเกิดอันตรายต่อสมอง เช่น การดื่มสุรา เครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ รวมถึงการรับประทานยาโดยไม่จำเป็น
** ระวังปัจจัยเสี่ยงของโรคหลอดเลือดสมอง เช่น สูบบุหรี่ หรืออยู่ในที่ที่มีควันบุหรี่
** การฝึกสมอง พยายามทำกิจกรรมที่ได้ใช้สมองอย่างสม่ำเสมอ เช่น อ่านหนังสือ วาดรูป คิดเลข เล่นเกมตอบปัญหา การดำเนินชีวิตรูปแบบใหม่ที่ไม่ซ้ำซากจำเจ เช่น ลองเปลี่ยนเส้นทางเดินทางที่เคยใช้ประจำ ลองใช้ประสาทสัมผัสอื่นที่ไม่ค่อยได้ใช้ เช่น ฝึกเขียนหนังสือ หรือแปรงฟันด้วยมือข้างที่ไม่ถนัด ถือเป็นการออกกำลังสมองอย่างหนึ่ง
**ออกกำลังกายให้สม่ำเสมอ
**ตรวจสุขภาพประจำปี
**ระมัดระวังอุบัติเหตุต่าง ๆ โดยเฉพาะอุบัติเหตุที่ศีรษะ
**หลีกเลี่ยงความเครียด ซึ่งสามารถทำได้หลายวิธี เช่น การเดินทางไปพักผ่อน การฝึกสมาธิ เป็นต้น

1. รักษาโรคต้นเหตุของภาวะสมองเสื่อม
2. รักษาตามอาการแบบประคับประคอง
3. การให้ยาบำบัดรักษา
การรักษาโรคต้นเหตุของภาวะสมองเสื่อม เป็นหัวใจที่สำคัญยิ่งและต้องรีบกระทำโดยเร็วและทันท่วงทีแล้วแต่ชนิดของสาเหตุต่างๆกันจึงจะได้ผลดีดังกล่าวแล้ว

ปัญหาสมองเสื่อมและโรคอัลไซเมอร์ แท้จริงแล้วไม่ได้เป็นปัญหาเฉพาะสำหรับตัวผู้ป่วยแต่เพียงผู้เดียว โรคนี้ส่งผลกระทบอย่างมากต่อครอบครัว คนรอบข้าง และสังคมอย่างที่เรานึกไม่ถึงเลยทีเดียว เพื่อเป็นแนวทาง และทำความเข้าใจกับโรคนี้

คำแนะนำสำหรับการให้การดูแลผู้ป่วยโรคสมองเสื่อมไว้ดังนี้
**ทำความเข้าใจ ผู้ดูแลต้องทำความเข้าใจและยอมรับกับภาวะสมองเสื่อมของผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ เนื่องจากผู้ป่วยจะมีปัญหาเรื่องความจำ และการใช้ความคิดด้านต่าง ๆ ตลอดจนการสูญเสียความสามารถในการแก้ไขปัญหาหรือการควบคุมตนเองของผู้ป่วย จนทำให้มีการเปลี่ยนแปลงด้านบุคลิกภาพ พฤติกรรม ไปจนถึงไม่สามารถช่วยเหลือตนเองในการดำเนินชีวิตประจำวันได้ และที่สำคัญต้องเข้าใจว่าอาการเหล่านั้นเกิดขึ้นสืบเนื่องจากโรคที่ผู้ป่วยเป็นไม่ใช่แกล้งทำ
**ให้ความรัก การดูแลด้วยความรักและความเข้าใจ เมื่อผู้ดูแลตระหนักว่ายังมีความรักให้กับผู้ป่วยแล้ว ผู้ดูแลก็จะสรรหาวิธีการรักษาการดูแลด้านจิตใจ และอื่น ๆ ผู้ดูแลสามารถช่วยเหลือด้านจิตใจของผู้ป่วยได้ โดยการให้กำลังใจแก่ผู้ป่วย รวมทั้งการให้ความช่วยเหลือในการทำกิจวัตรประจำวันต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการรับประทานอาหาร การขับถ่ายอย่างถูกสุขอนามัย การอาบน้ำ สวมใส่เสื้อผ้า รวมไปถึงการดูแลผู้ป่วยเมื่อจำเป็นต้องออกนอกบ้านเพื่อไม่ให้เกิดการพลัดหลงกัน
**รู้ขีดจำกัดของตนเอง นอกจากการดูแลผู้ป่วยแล้ว ตัวผู้ดูแลเองก็ควรจะดูแลร่างกายและจิตใจของตนเองด้วย รู้ขีดความอดทน สภาพทางอารมณ์ของตัวเอง เนื่องจากการดูแลผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ตลอดเวลาอาจก่อให้เกิดความเครียดหรือปัญหาด้านอารมณ์ บางครั้งผู้ดูแลอาจรู้สึกผิด ไม่มั่นใจในสิ่งที่ตนเองทำว่าถูกต้องหรือไม่ ดังนั้นนอกจากผู้ดูแลจะมีหน้าที่ดูแลผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์แล้ว ต้องดูแลสุขภาพจิตของตนเองด้วย หากรู้สึกเหนื่อยก็ควรหยุดพักให้ผู้อื่นมาดูแลแทน เมื่อสภาพร่างกายและจิตใจพร้อมแล้วก็ค่อยกลับมาทำหน้าที่ผู้ดูแลใหม่